عمران را هم گرفتند!

عمران صلاحی هم رفت! آری ،مردی پاک و خوش قلب با رفتاری به قول
نزدیکانش که از ادبیات ما راندند و عرصه را برایش تنگ کردند. عمران در ۶۰ سالگی
دیگر توان این همه فشار و عذاب را نداشت و دیگر قلبش تاب نیاورد. روشن است، او هم
چون بسیاری دیگر که قصد خدمت به ادبیات و فرهنگ را داشتند و به پویایی و شادابی
جامعه می اندیشیدند باید به انزوا می رفت، همان چیزی که استبداد فریاد می زند.

عمران صلاحی طنزپرداز ، به خوبی می دانست چگونه بخنداند و طنز
بگوید. یادش گرامی و روحش شاد!

بیشتر از این نمی گویم چرا که دوست دارم نوشته های شهرام
رفیع زاده و ابراهیم نبوی را ، که بهتر از من عمران را می شناسند
بخوانید.

فقط بگویم که وقتی انسانی چون عمران با روحیه ای شاد، لطیف و
انسانی در ۶۰ سالگی دچار سکته قلبی می شود، یعنی باید به یک فاجعه انسانی
باید پی برد!